Wiem doskonale co sprawiłoby ogromną euforię radości, wielkie łzy szczęścia. Z pewnością nie byłaby to żadna materialna rzecz. Nawet nie muszę się nad tym zastanawiać, że ogromną radością i szczęściem dla mojej mamy byłaby obecność Paulinki.
Potrafię sobie wyobrazić Paulinkę, która dzisiaj dzwoni do drzwi naszego domu i wchodzi z walizkami. Te olbrzymie zaskoczenie i uczucia które by temu towarzyszyły były by tak silne, że przez pierwsze kilka godzin byłby to płacz szczęścia. Gdyby Paulinka dzisiaj przytuliła moją mamę... jak niesamowity byłby ten uścisk. Jak pięknie byłoby zwyczajnie wypić kawę, porozmawiać i poczuć tę ulgę, że już wszystko jest w porządku. Jestem przekonany, że żadne z nas nie zmrużyłoby oczu przez kilka dni... balibyśmy się, że to tylko sen. Wspominając wcześniejsze święta dnia mamy nie brakło łez u mamy... były to łzy radości, że wciąż jesteśmy wszyscy razem. Dzisiaj najpiękniejszym prezentem dla mojej mamy (dla nas) byłaby Paulinka albo chociażby sama myśl, że jest bezpieczna.
Piszę teraz o tym i mimo tego, że wiem, że ta sytuacja jest całkowicie nierealna, bardzo życzyłbym takiego wydarzenia mojej mamie i samemu sobie. To byłoby piękne...
Będąc matką wiem jakie to szczęście mieć dziecko przy sobie i szczególnie w tym dniu usłyszeć słowa "Kocham Cię" oraz zostać przytulonym przez najważniejszą osobę, najdroższe dziecko. Jak zwykle, czytając Twoje słowa łza spłynęła po moim policzku i szczerze życzyłabym tego Twojej Mamie. Jednak pamiętaj Damian, że Ty żyjesz i jesteś ogromnym szczęściem Swoich Rodziców. Życie niestety doświadcza nas w różny bolesny sposób, często odbierając nam to co najdroższe. Jednak dzięki takim doświadczeniom uczymy się bardziej doceniać inne rzeczy. Strasznie mi przykro, że ten ból spotkał właśnie Waszą Rodzinę. Ale wiedz Damian, że dzieci są sensem życia rodziców i Twoi Rodzice żyją dla Ciebie, jesteś ich siłą i wolą życia. Więc w tym szczególnym dniu, to Ty jesteś najlepszym prezentem dla swojej Mamy, a Paulinka czuwa nad Wami.
OdpowiedzUsuńTy Damianek jestes nahpiekniejszym darem dla swojej mamy. Paulinka jest, zyje, nie mozecie jej dotknac ani zobaczyc, ale jest. Zrozumiala i pojela co dla nas jest zasloniete. Jest bezpueczna i szczesliwa. Postaraj sie Damianku byc choc odrobine szczesliwszym, prosze Cie.
OdpowiedzUsuń