W moim przekonaniu człowiek nie potrafi i nie jest w stanie opisać w słowach prawdziwej, szczerej miłości. Kiedy zamknę oczy i przypomnę sobie ułamek sekundy wspomnienia z Paulinką to czuję coś ciepłego uderzającego wprost w moje serce. Nie znam słów którymi potrafiłbym to wszystko spójnie objąć. Wspominając chociażby zwykłą rutynową codzienność związaną z Paulinką czuję tę potęgę emocji, tęsknoty i dochodzę do wniosku, że właśnie wtedy głośno krzyczy i tęskni moja dusza, która byłaby z pewnością gotowa już teraz na drogę do domu w którym jesteśmy wszyscy razem.
Nie ma takich słów które tworzyłyby harmonię z uczuciem prawdziwej braterskiej miłośći, bo miłości najzwyczajniej nie opiszesz w słowach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz